Facebook yazdırıyor ya "harika bir yıldı bıdı bıdı" diye, benim ki o kadar harika değildi. Çok büyük bir acı yaşadım, yaşadık.
Pole tarafından bakınca da defalarca kaybettiğim motivasyonum, bir başlayıp bir bitirdiğim challenge'larım, irili ufaklı sakatlıklarım arasından emekleyen, agulayan bir pole bebeğinden yavaş yavaş ayağa kalkan, anlamlı cümleler kurmaya başlayan bir pole çocuğuna dönüşmeye başladığımı görüyorum.
Bu yılın başlarında bir kaç tane spin, lay back ve chopper dışında hiçbir şey bilmiyordum. Minicik odamda defalarca sağdan soldan chopper yapıyordum.
İlk inside leg hang'i yaptığımda dış kolumu bırakmak dünyanın en zor şeyi gibi gelmişti.
İlk süpermen yaptığımda sevinçten stüdyoda at gibi koşmuştum.
Mart gibi butterfly çalışmaya başladığımda o kadar korkuyordum ki, eldivenler, mat ve spotter olmadan asla denemiyordum.
Derslerde bir hareketi iki kez denedim mi gücüm tükeniyordu, ardından 3 gün (!!!) yatıp dinleniyordum.
Güçsüzdüm, skolyoz ameliyatından sırtım hareketsizdi, bir çok postürel problemim vardı, esnek değildim, kalp kapakçığı sarkmasından hemen çarpıntım oluyor, ısınmalarda bile nefes nefese kalıyordum.
Zor olacağını ve zaman alacağını biliyordum, yanılmışım.
ÇOK ZORMUŞ ve DAHA ÇOK ZAMAN ALACAK!
Ama nerelerden nerelere geldiğimi görmek, yılın son günlerinde herkesle paylaşmak istediğim bir motivasyon aracı benim için.
İşte Kasım 2013:
Demem o ki, pole'a ya da hayalini kurduğunuz başka bir şeye başlamak için çok yetenekli, güçlü, esnek şu bu olmaya ihtiyacınız yok. Sabra, azme ve devamlılığa ihtiyacınız var.
Vazgeçmeyip çalışmaya devam ettikçe çok istediğimiz trickle aramızda olan tek şey zaman.
Bana bu güzel yolculuğun bir yılında daha yoldaşlık eden WOW insanlarına binlerce teşekkürler.
Pole tarafından bakınca da defalarca kaybettiğim motivasyonum, bir başlayıp bir bitirdiğim challenge'larım, irili ufaklı sakatlıklarım arasından emekleyen, agulayan bir pole bebeğinden yavaş yavaş ayağa kalkan, anlamlı cümleler kurmaya başlayan bir pole çocuğuna dönüşmeye başladığımı görüyorum.
Bu yılın başlarında bir kaç tane spin, lay back ve chopper dışında hiçbir şey bilmiyordum. Minicik odamda defalarca sağdan soldan chopper yapıyordum.
İlk inside leg hang'i yaptığımda dış kolumu bırakmak dünyanın en zor şeyi gibi gelmişti.
İlk süpermen yaptığımda sevinçten stüdyoda at gibi koşmuştum.
Mart gibi butterfly çalışmaya başladığımda o kadar korkuyordum ki, eldivenler, mat ve spotter olmadan asla denemiyordum.
Derslerde bir hareketi iki kez denedim mi gücüm tükeniyordu, ardından 3 gün (!!!) yatıp dinleniyordum.
Güçsüzdüm, skolyoz ameliyatından sırtım hareketsizdi, bir çok postürel problemim vardı, esnek değildim, kalp kapakçığı sarkmasından hemen çarpıntım oluyor, ısınmalarda bile nefes nefese kalıyordum.
Zor olacağını ve zaman alacağını biliyordum, yanılmışım.
ÇOK ZORMUŞ ve DAHA ÇOK ZAMAN ALACAK!
Ama nerelerden nerelere geldiğimi görmek, yılın son günlerinde herkesle paylaşmak istediğim bir motivasyon aracı benim için.
İşte Kasım 2013:
İşte şimdi:
Demem o ki, pole'a ya da hayalini kurduğunuz başka bir şeye başlamak için çok yetenekli, güçlü, esnek şu bu olmaya ihtiyacınız yok. Sabra, azme ve devamlılığa ihtiyacınız var.
Vazgeçmeyip çalışmaya devam ettikçe çok istediğimiz trickle aramızda olan tek şey zaman.
Bana bu güzel yolculuğun bir yılında daha yoldaşlık eden WOW insanlarına binlerce teşekkürler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder